Siedze sam jeden na plaży;
Piasek przestał już parzyć;
Patrze na wodę która nie stoi;
Systematycznie me zmysły koi;
Gdy przychodzi me ciało się zapada;
Gdy odchodzi pozostaje w spoczynku;
Nie ma słońca, nie ma księżyca;
Brak promieni przebijających chmury;
Brak gwiazd oświetlających noc;
Ponoć szczęśliwi czasu nie liczą;
Ja natomiast nie potrafie go liczyć;
Lecz nie moge przestać o nim myśleć;
Będąc tu czas zatrzmał sie w miejscu;
Obecna chwila względem czasu trwa wieki;
Chciałbym by ta wieczność do mnie wracała;
Każdego razu gdy się tu pojawie ponownie;
Jestem rozdarty między dwoma myślami;
Jedna mówi by zostać tu do końca;
Druga ciągnie do powrotu na swoje miejsce;
Niestety myśli są niczym do rzeczywistości;
Rzeczywistości, która tworzy Nasz świat;
Rzeczywistości, która pokazuje Nam co robić;
Rzeczywistości, która jest podstwą naszego życia;
Nie będąc świadomym do czego naprawdę dążę;
Porzucam obie myśli, idąc dalej;
Idąc tam gdzie zaprowadzi mnie los;
Myśli, czas, rzeczywistość oraz los;
Te cztery siły mną włądają, władają aż do końca.
